متن آهنگ | نواتکست

هم عاقبت مردم کاشانه به دوشم

من‌گام‌و گذر را به رسیدن‌نفروشم

من صورت ماتی که به ایینه نیاید

شعری که نه دیوانه فرزانه دراید

صدایم‌بزن که شاید زمستان من سراید

مرا زنده کن‌به تابیدنی که تنها ز رویت براید

صدایم‌بزن که بی تو فروخفته در سکوتم

به بال و پری نجاتم بده که من روبرو با سقوطم

سرتا سر این بحر پراکنده سراب است

حال قمر و شمس و زمین بی تو خراب است

حتی اگر اندوه تو در سینه بریزم

رسوا تر از آنم که به آیینه گریزم 

من آیینه گریزم

صدایم بزن که شاید زمستان من سراید

مرا زنده کن به تابیدنی که تنها ز رویت براید

صدایم بزن که بی تو فروخفته در سکوتم

به بال و پری نجاتم بده که من روبرو با سقوطم .

راهی تا پرکشیدن جز پیوندت ندارم

من رویایی رهاتر از لبخندت ندارم

تا کی قفس و غم و دل سردی

منو عادت شبگردی

تو بگو 

آوازه خوانی را این سعی فانی را در کوچه ات هرشب برپا کردم

شاید فقط شاید قلبت به رحم آید اما چه بی مرهم برمیگردم به سمت دردم

این شعر بی سر با ماه من از شب حرفی نزن

در گوش او نگو باری دگر تر شد چشمات من

آواز خوانی را این سعی فانی را در کوچه هر شب به پا کردم

شاید فقط شاید قلبت به رحم آید اما چه بی مرهم بر می گردن به سمت دردم .

چرا نموندی پای من خودتو میگیری برای من یادت نیست قبل من کی بودی .

منو گرفتی سرسری واسه تو زدم به هر دری ولی تو آدمش نبودی

(جوگیر شدی درگیر شدی دل کندی ازم رفتی زمین گیر شدی

جو دادی و رد دادی و دستی دستی این دلو شکست دادی و

از چشم من افتادی و)۲

تو که میخندی با همه مگه پیش من تو چیت کمه

خبری نمیگیری از من

دیگه گذشته هرچی بود رفتی میگی برمیگردی زود

ولی این دفه دیگه اصلا

( جوگیر شدی درگیر شدی دل کندی ازم رفتی زمین گیر شدی

جو دادی و رد دادی و دستی دستی این دلو شکست دادی و از چشم من افتادی و)۲