تو دریای شبِ موهات غرقم کن کی میتونه به جز تو برمودا باشه نمیوام قایق سوراخ دنیامون کنار زرق و برق کشتیا باشه از اینم میشه دورافتاده تر باشیم تمام عمرمون ساحل جهنم بود زیادی بیخیالِ هردومون بودی زیادی عاشقت بودم ولی کم بود از عشق تو شاعر شدم تو با خودت برو من با خودم اندوه تو بر شانه ام تو آتشی و من پروانه ام از عشق تو شاعر شدم تو با خودت برو من با خودم اندوه تو بر شانه ام تو آتشی و من پروانه ام
یه کم طوفان بزن تو صورت خوابم من از آرامش چشمات میترسم نگو چیز عجیبی که نمیفهمم همین جوریشم، از حرفات میترسم بزن پارومو بشکن توی اقیانوس از اون زخمای کاری که تهش مرگه منو محکوم عمق اشتباهم کن از اون حکمای داری که تهش مرگه از عشق تو شاعر شدم تو با خودت برو من با خودم اندوه تو بر شانه ام تو آتشی و من پروانه ام از عشق تو شاعر شدم تو با خودت برو من با خودم اندوه تو بر شانه ام تو آتشی و من پروانه ام
سرازیره دنیا حالم بد شد از این همه گیجی پر از حرف ناگفتمو این یعنی مرگ تدریجی یه جایی میدونی باید صاف بری اما میپیچی چقدر پیرتر از سنمم این میفهمی یعنی چی این شناسنامه باطلم کرده دنیا هر کاری که میشد دو روزه با دلم کرده هیشکی تو خونه درک نکرد دردو حق دارن دارن میندازن بیرون منه ولگردو چشم بذار میخوام از خودم حتی قایم بشم نه تسکینتم نه آرامشم اشک بریز ولی مثل من تنها واسه خودت که اشکات بشن لباس خودت این شناسنامه باطلم کرده دنیا هر کاری که میشد دو روزه با دلم کرده هیشکی تو خونه درک نکرد دردو حق دارن دارن میندازن بیرون منه ولگردو
اتفاقا عشق یعنی راه را گم کرده باشی اشتباهی را برای بار چندم کرده باشی اتفاقا بهتر است از چشم عاقل ها بیوفتی کارهایی بر خلاف میل مردم کرده باشی گوش به حرف مردم نمیدم اصلا به ما چه مردم چی میگن اتفاقا افتادن این اتفاقو مردم شنیدم گوش به حرف مردم نمیدم اصلا به ما چه مردم چی میگن اتفاقا افتادن این اتفاقو مردم شنیدم خودم بودم خودم کردم خودم خواستم که تنها از تو و عشق تو آرامش بگیرم اگر با من قراره زندگی کردن نداری من در آرامش بمیرم خودم بودم خودم کردم خودم خواستم که تنها از تو و عشق تو آرامش بگیرم اگر با من قراره زندگی کردن نداری من در آرامش بمیرم گوش به حرف مردم نمیدم اصلا به ما چه مردم چی میگن اتفاقا افتادن این اتفاقو مردم شنیدم گوش به حرف مردم نمیدم اصلا به ما چه مردم چی میگن اتفاقا افتادن این اتفاقو مردم شنیدم
هوا هر دفعه که بارون بشه جای خالیتو هی به رخ میکشه دلم میشکنه میگم حقشه یکم بوی عطر برام کافیه که دیوونه شم باز بپرسم کیه خرابت شدن واسم عادیه چه دل خونیه حالم خراب تر از اونکه بدونیه چه دله خونیه اونی که داره میگذره جوونیه کجا تو گم شدی کجا نشونیه تو حالی که باید عشق برسونیه چه دل خونیه داره بارون میاد چه آسمونیه چیزایی که میگی به چه زبونیه صدای یه در صدامو برید دلم واسه تو بدجوری پر کشید کدوم جاده بود به تو میرسید هوا ابریه چشام خیس و نم یه جوری آخه دل بریدی ازم میدونی چیه هنوز عاشقم
دارم از تو میگذرم تا نگذره آب از سر تو میشکنم من تو خودم تا نشکنه بال و پر تو زندگی هیچ وقت برای ما دوتا کاری نکرده اونکه واسه عشق بمیره که فداکاری نکرده کاری نکرده تنهای تنهام میخوان ببازم بشکن همه رو بازم میسازم بازم میسازم تو کوچ آخر بالامو بستن من تو قفس و دورم نشستن دلتنگتم من میشکنم پلارو پشتم تا نترسم برنگردم هیچ جا دنبالم نگردین من یه درد دوره گردم یه قدم مونده به دریا ساحلو وارونه کردن من همین حالا میرم که تو دلت نگیره بعدا تنهای تنهام میخوان ببازم بشکن همه رو بازم میسازم بازم میسازم تو کوچ آخر بالامو بستن من تو قفس و دورم نشستن دلتنگتم من تنهای تنهام میخوان ببازم بشکن همه رو بازم میسازم بازم میسازم تو کوچ آخر بالامو بستن من تو قفس دورم نشستن دلتنگتم من
